Dal primo ristorante d'Italia alle piole
W książce zaczyna się od gastronomii rzymskich pór roku, wzdłuż drogi, która schodzi do Ligurii, aby wymienić zboże i wino na sól, olej i bulion, od średniowiecznego Francesca Chapusota, który przewiduje mieszankę makaronu o minimalnej mieszance , condita poi z osłem i formaggio grattugiato, wermut i pepperone di Carmagnola. Nei primi capitoli – również wykonane dzięki archiwum La Cucina Italiana – si scava nelle opere storiche, dove un mancano le curiosità, come il fatto che nella Torino di Carlo Alberto esistesse già la pentola a pressione (le pentole autoclavi con coperchio a vite ) e si parlasse di importare funghi allevati, ma reed di quali pitro i migliori macellai torinesi. W dzisiejszych czasach più che i ricettari dei cuochi di nobili e signori, sono i ristoranti ad aver testimoniato l'evoluzione e la crescita anche sociale edeconomica delle città. W Turynie była to pierwsza restauracja we Włoszech, Del Cambio, 5 października 1757 r., Jeśli cyklicznie rymowała semper fedele a se stesso, ma c'erano anche le osterie popolari y le piole. Tra le più antiche, in città c'è que Caffè Vini Emilio Ranzini che in via Porta Palatina sin dagli anni Sessanta, ma anche il ben più „anziano” ristorante trattoria Ponte Barra che si trova in corso Casale 308, e vecchie fototestimoniano Jego istnienie podano w 1902 roku. W tomie, jeśli historia wielkiej przeszłości historycznej, największa część oramai chiusi, loro menù che fondevano cucina francese e piemontese.
Przybycie produktów i gastronomii z południa
W latach 1958-1963 ponad 1.300.000 800.000 XNUMX mieszkańców południa porzuciło swoją własność w celu przeniesienia do środkowych i północnych Włoch; Tra essi sono diù di XNUMX coloro che si dirigone verso le grandi città del triangolo industriale, prime tra tutte Torino. W nieco ponad dekadę przybywających z południa do miasta centinaia di migliaia di persone, lasciarono i campi per lavorare in fabbrica, e portarono in città le proprie abitudini alimentari. Negli Archive del Museo di Torino si ricorda również filastrocca, moltofuse tra i bambini della Puglia: „Torino, Torino, che bella città, si mangia, si beve e bene si sta!”. Non nacquero subtilo però nuovi ristoranti come accade oggi, l'uscire a mangiare will be a lusso, ma questa culture rimase chiusa nelle case. Porta Palazzo però i banchi cominciarono rozkwit składników mai visti, jeść cime di rapa, peperoncini, soppressate e caciotte. Piuttosto che ai ristoranti, il libro guarda quindi alle gastronomia, che oltre a mettere in pokazuje doskonałość lokalnej kuchni, portano in city także tipicità regionali. Nascono prima panifici zjada Tarallificio Il Covo i Panificio Pugliese e poi le gastronomy regionali negli anni Novanta, poprzedzone pasticcerie, soprattutto siciliane e napoletane, che dagli anni Sessanta e Settanta fanno conoscere a tutti i torinesi la tradizione pasticcera del Sud Italia: Pisapia w San Salvario, Pasticceria Primavera w Vanchiglia, Auriemma w Barriera di Milano. I primi ad aprire ristoranti furono, jak w Mediolanie, i toscani. Prima trattoria była Il Gatto NeroAncora in attività dal 1952 i dwie kotwice, jeśli służą Insalata di mare (ricetta od 1960), toskańskie prosciutto al colletto i Fiorentine oraz poi balbus, z Trattoria Piemontese przekonwertowane na toskańskie negli anni w Cui la cucina di Firenze i dintorni era di moda. W książce, jeśli o tym mowa Trattoria Walencja, zabita w 1978 roku przez swojego szefa Valtera Bragę, przybyła do Rovigo w 1957 roku, by dołączyć do swojej kuzynki, która uciekła przed migracją do Veneto zaraz po tragedii na Polesiu. Targate 1969, wyd San Domenico TrattoriaSarda, wstaw mnie do Benedykt (1966), sono sono invece due esampi di chi per primo portò il pesce in città.
Farinata w bicicletta i pizza al padellino
Prima della Seconda mondial war in Torino nie istnieje wiele pizzerie, racconta semper il libro, Jeśli spróbuję tylko farinaty i castagnaccio di tradizione toscana, nie zdecyduję się na pizzę napoletana. Ci perché i pierwsi pizzaioli, którzy wyemigrowali do miasta, byli ich własnymi Toskańczykami i Liguryjczykami, którzy nosili zwyczaje i tradycje papug, come appunto quella della farinata, che fino agli anni Cinquanta veniva portata in giro sul manubrio dagli ambulanti della bicicletta nella teglia tenuta calda con Carbonella również seil boom jest częścią Anni Cinquanta, tagamino (lub padellino), la vera pizza di Torino, jest porównywana w mieście z Anni Trenta, nei forni specializzati w farinate. Tra i locali storici, jeśli wspomnisz o Pizzeria da Alba di corso racconigi, miętaja di via Nicola Fabrizi i di via Madama Cristina, Da Gino przy via Monginevro (otwarty w 1935 r.), Da Michi przy via San Donato (otwarty w 1971 r.), poldo przy via Dante di Nanni (otwarty w 1939 r.), Rycerz di Corso Vercelli (otwarty w 1958) i kotwicy zacytuj moje dobro di corso Casale (u podnóża Collina dagli anni Settanta), Michele na piazza Vittorio (otwarty w 1922 r. z farinata i castagnaccio oraz dagli anni Trenta, również z l'offerta della pizza al tegamino).
Torino oggi, dal kebab (dla smakoszy) alla cucina Nikkei
W Turynie il kebab è przybył na metà anni Novanta grazie agli egiziani, Sindbad Kebab Ma infatti otwarte w 1993 roku. Kuzyn turecki, anzi Kurd, ad aprire i battenti in città è stato invece Kawiarnia Kirkuk, 1995, ale Torino istniało w 2000 roku jako jedyna restauracja swojej generacji: pierwszy kebab „dla smakoszy” z kraju. Ergülü otworzył medioprzybył z Turchii do Turynu i dzięki voglia di far poznał sua cucina ai torinesi. Ma fatto puntando sulla qualità i ancora oggi przygotuj i döner (i grandi spiedi verticali) z włoskim mięsem di vitello ogni giorno, do nadzienia panini, typowa strona piatti kuchni tureckiej, przygotowywana ze świeżych piemonckich składników – teraz w dwóch kierunkach. W książce if ripercorre por la storia della cucina cinese, di quella indiana e giapponese en città. Jeśli nie do sushi, to jaki tytuł nadaje książce. Il primo locale, aperto da imprenditori cinesi, risale al 1995, mente nel 1997 april vez Wasabi, primo ristorante giapponese in città il cui titolare pit davvero nipponico. Ale na zakończenie tej podróży wspomnę o wielokrotnie nagradzanej restauracji, którą dobrze reprezentują aktualne nieruchomości restauracji turyńskich, Dach. Fa alta cucina Nikkei, quindi mieszanka tradycji peruwiańskich i giappońskich, nata slab nipponiche emigrazioni del XIX secolo, oggi soprattutto rozprzestrzenił się w Ameryce Południowej. Przygotowanie szefa kuchni Alexandra Roblesa – pochodzącego z Cuzco i z Giapponese nonna – to diventato di kultowego indirizzo, pari di quello dei grandi chef stellati in città. Za oryginalny i niestereotypowy opis tego, co ma na niego wpływ Sono i czym jest Torino, oggi.
