Przejdź do treści

Elodie jest bohaterką lutowego numeru Vogue Italia

Kilka dni po swoim trzecim udziale w Festival di Sanremo jako wokalista w gara, Elodie Rilascia udzieliła ekskluzywnego wywiadu dla „Vogue Italia” i relacjonuje swoje projekty na 2023 rok: nową płytę w uscita, serialu dokumentalnym, w którym występuje wraz z kuzynką na żywo w Mediolanum Forum w Mediolanie. Autentyczna rozmowa z rzymskim tłumaczem opowiada o jego sukcesach, błędach, bólu io niej, której trudno udzielić na włoskiej scenie muzycznej. Wywiad bez filtrów, przeprowadzony przez Veronicę Raimo, włoską pisarkę i zdobywczynię nagrody Strega Giovani XNUMX, aby poznać artystę, który jest nei suoi lati più intimi e scoprirne anche le fragilita, che negli anni è riuscita a transformare in forza.

Scatto di copertina jest wikariuszem Giovanniego Corabiego, włoskiego fotografa, który w XNUMX roku ma mosso i swoje pierwsze passi dzięki udziałowi w PhotoVogue Festival – festiwalu fotografii modowej consapevole ideato da Vogue Italia – i che ritrae Elodie absolutnie naturalna: zaproszenie do nauki i własnej przestrzeni, do mówienia zawsze prawdy bez pragnienia.
Fotograf należy do społeczności talentów PhotoVogue, która ukształtowała w tym miesiącu Vogue Italia, poświęcając temu numerowi cyfrową okładkę i hołd.

Wywiad z Elodie

O błędach degli commessi.
„Mi riconosco nei miei errori, e quindi mi odio, ma poi mi voglio di nuovo bene. Comunque so che dovrò semper avere a che fare con me, che sarò la mia eterna compagna di viaggio. Ho bisogno di essere amata. Ma poi voglio anche dare irytacja, essere di rottura. Jednocześnie pokażę swoje ciało, ale zawsze mam złamany gest”.

In merito istnieje presja dettata dal gendergap.
„Di sicuro ai miei colleghi maschi non è richiesto di sbattersi così tanto. Jeśli jesteś mężczyzną, rób jedną rzecz i rób to dobrze: zakończ to. Chociaż czuję, że zawsze jestem kimś, kto wkrótce mnie wyda. È un nervo scoperto ed è un cosa che mi fa mucho incazzare. Zaszyłam moje ziarno non fare mai abbastanza. Gli uomini sono meno giudicati”.

Sila będzie mogła upaść.
„La paura di fallire mój akompaniament daje dźwięk piccola. Większość ludzi uważa się za wolną damę, wolną nawet jeśli popełniam błędy, nie widzą czasu na strzelanie i sassi. È come se non potesse permettersi di fare delle scelte solo per sé stessa, fuori da un suo ruolo di moglie, di madre, di figlia”.