Se vi komencas percepti vian haŭton kun la vigliga varmo de la raggi de la suno, la aero komenciĝos per la intensa parfumo, kiu eliras el la tero, se vi atentas, la frinire de cicale estas en la fono. Premu nian numeron di giugno kaj foriru kun ni dum vojaĝo tra Italio, montrante al Sud.
Ni komencu per la pasto 'ncaciataPreparita en la kuirado de la redazione de nia letero affezionata kiu havas saputo ben mescolare la Sue Sue Sicilian kaj Piemontesi en decide konfirmanta piatto kaj kiu metis ĝojon, kaj ni daŭrigas kun la bongusta. kaponata che signora Maria sull'insulo de vulkano Ci ha cucinato insieme con la figlia.
In quanti modi se vi povas ŝati ĝinamatriciana? Oltre all'originale, ve ne proponiamo tre, uno più buono dell'altro (en Copertina trovi la version sur timballo). Just fare due passi oltre Amatrice per (ri)scoprire l'Abruco per akvo kaj per tero, de Peskaro ĝis Fossacesia, per boato, piede, per biciklo, sekvante la gastronomian itineron, kiun ni vojaĝis per voi.
All'appello non manca la Sardinio with her sue story ei suoi scorci fiabeschi e con i suoi piatti più representativi: culurgiones (ma rosa), fregula e seadas. kaj poi Luigi Pomata da Carloforte Li portis kelkajn el sia patrino sur nia paĝo kun servo dediĉita al la pregiato tonno rosso.
E di rosso c'è anche la cipolla, gioiello di kalabrio (e non solo), preparita en cinque ricette davvero irresistibili. Da subite provu la focaccia alle cipolle rosse kun saŭco di baziliko.
Antonio Guidakuiristo de la restoracio Seta, pro Michelin-steloj, malfermis la pordon de sia domo, al Tricase en Basso Salento, kaj akolis tablon kun piatto di. Pomodoro Pasto preparita por sia panjo.
En konkludo, prima di un buon glaciaĵo (Scoprite e experimentate tutte le ricette da fare anche senza gelatiera), ci vorrebbe un kalice di vino, better se choice tra quelli che si produceono sulle pendici dell'Etna, raccogliendo grappoli da piante che krescono sur cenere a mille metri di quota. En ununura sorso agrumi dolci, mediteranea herbo, mineralità. Sentu ĝin sapore praula, profunda, eleganta? Èllo delle nostre radici.
La Redaktoro de la Direktoro
“Giorni fa ho kontraktis mian amikon Natalia che da ragazze, al liceo, chiamavamo tutte Tia. E ci siamo messe a parlare di cibo (strano, eh?) e lei si è ricordata di quella volta che la portai da mio nonno Giovanni a pranzo. Ni estis adoleskantoj kaj sabatoj de lernejo sed ĉiam hejme en Lorenteggio (sudorienta parto de Milano). El lui mi faceva semper trovi apud al piatto i miei giornalini preferiti che comprava dal siur Mario, all'edicola di piazza Frattini, e evidente preparita monto di cibo, gnocchi, tagliatelle al ragù, minestrone with dodici greenery, spezzatino, cotolette (stratosferiche) …ĝi estos longdaŭra aro, kiu estos efika kaj efika laŭ konsumo. Iniziava giorni prima a chiedermi cosa avrei voluto per pranzo nella telefonata quotidiana fatta dal telefono nero appeso al muro. Comunque al fini del pasto alquanto abbondante, stile matrimonio, dopo il budino e il ciambellone, proponu tie Tia che lui chiamava Cia (jes, kiel la usona spionejo) belan fettan di cotechino por akordigi digeston. Kaj mi legis ĝin!!! Nu, post ĉi tiu sindona montro de amo por lia kuirejo de mia speciala agento, mi ne estis più nulla da fare, ogni sabato mi demandas “ma la Cia dov'è?”. Ecco, when i nonni ti dicono di mangiare ti stanno diciendo che ti volas bene.”
